KAŞAĞI
TAMER AHMED ÖMER paylaştı.
1 KAŞAĞI
Ahırın avlusunda oynarken aşağıda, gümüş söğütler altında görünmeyen derenin hazin şırıltısını işitirdik evimiz iç çitin büyük kestane ağaçları arkasında kaybolmuş gibiydi.Annem İstanbul'a gittiği için benden bir yaş küçük olan kardeşim Hasan'la artık Dadaruh'un yanından hiç ayrılmıyorduk.Bu,babamın seyisi,ihtiyar bir adamdı.Sabahleyin erkenden ahıra koşuyorduk.En sevdiğimiz şey atlardı.Dadaruh'la beraber onları suya götürmek,çıplak sırtlarını binmek,ne doyulmaz zevkti.Hasan,korkar,yalnız binemezdi.Dadaruh,onu kendi önüne alırdı.Torbalara arpa koymak,yemliklere ot doldurmak,ahırı süpürmek,gübreleri kaldırmak en eğlenceli bir oyundan daha fazla,bizim hoşumuza gidiyordu.Hele tımar...Bu,en zevkli şeydi.Dadaruh,eline kaşağıyı alıp işe başladı mı,tıkı...tık...tıkı tık...tıpkı bir saat gibi...yerimde duramaz:
-Ben de yapacağım! Diye tutturdum.
2
O vakit Dadaruh beni Tosun'un sırtına kor,elime kaşağıyı verir:
-Hadi yap!derdi.
Bu demir aleti hayvanın üstüne sürter,fakat o ahenkli tıkırtıyı çıkaramazdım.
-Kuyruğunu sallıyor mu?
-Sallıyor.
-Hani bakayım?..
Eğilir,uzanırdım. Fakat atın sağrısından kuyruğu görünmezdi.
Her sabah ahıra gelir gelmez:
-Dadaruh,tımarı ben yapacağım,derdim.
-Yapamazsın.
-Niçin?
-Daha küçüksün de ondan...
-Yapacağım.
-Büyü de öyle.
-Ne vakit?
-Boyun at kadar olduğu vakit
-........
At,ahır işlerinden yalnız tımarı beceremiyordum.Boyum karnına bile varmıyordu.Halbuki en keyifli,
3
en eğlenceli şey buldu.Sanki kaşağının muntazam tıkırtısı Tosun'un hoşuna gidiyor,kulakları kısıyor,kuyruğunu kocaman bir püskül gibi sallıyordu.Tam tımar biteceğine yakın huysuzlanır,o zaman Dadaruh:
''Höyt...''diye sağrısında bir tokat indirir,sonra öteki atları tımara başlardı.Ben de bir gün yalnız başıma kaldım.Hasan'la Dadaruh dere kenarına inmişlerdi.İçimde bir tımar etmek hırsı uyandı.Kaşağıyı aradım, bulamadım.Ahırın köşesin de Dadaruh'un penceresiz küçük bir odası vardı.Buraya girdim.Rafları aradım.Eyerlerin arasında bir sandık duruyordu.Onu açtım.Azıcık daha sevincimden haykıracaktım.Annemin bir hafta evvel İstanbul'dan gönderdiği hediyeler içinde çıkan fakfon kaşağı pırıl pırıl parlıyordu.Hemen kaptım,Tosun'un yanına koştum.Karnına sürtmek istedim.Rahat durmuyordu.
-Galiba acıtıyor? dedim.
Gümüş gibi parlayan bu güzel Kaşağının dişlerine baktım.Çok keskin,çok sivri idi.Biraz körletmek için duvarın taşlarına sürtmeye başladım.Dişleri bozulunca tekrar tecrübe ettim.Gene atların hiçbiri durmuyordu.Kızdım .Öfkemi sanki kaşağından çıkarmak istedim.On adım ilerideki çeşmeye koştum.Kaşağıyı yalağın taşına koydum.Yerden kalkabileceğim en ağır taş bularak üstüne hızlı hızlı indirmeye başladım.İstanbul'dan gelen,belli ki,Dadaruh'un kullanmaya kıyamadı bu kaşağıyı ezdim,parçaladım.Sonra yalağın içine attım.
4
Babam ,her sabah dışarıya giderken bir kere ahıra uğrar,öteye beriye bakardı.Ben o gün yine ahırda yalnızdım.Hasan,evde hizmetçimiz Pervin'le kalmıştı.Babam,çeşmeye bakarken,sonra yalağın içinde kırılmış kaşağıyı gördü;Dadaruh'a haykırdı:
-Gel buraya!
............
Nefesin kesilecekti;bilmem neden,çok korkmuştum...Dadaruh şaşırdı, kırılmış kaşağı meydana çıkınca, babam, bunu kimin yaptığını sordu.Dadaruh:
-Bilmiyorum, dedi.
Babamın gözleri bana döndü;daha birşey sormadan:
-Hasan,dedim.
-Hasan mı ?
-Evet,dün Dadaruh uyurken odaya girdi.Sandıktan aldı.Sonra yalağın taşında ezdi.
-Niye Dadaruh'a haber vermedim?
-Çağır şunu bakayım.
-........
5
Çitin kapısından geçtim. Gölgeli yoldan eve doğru koştum.Hasan'ı çağırdım.Zavallının bir şeyden haberi yoktu. Koşarak arkamdan geldi. Babam pek sertti. bir bakışından ödümüz kopardı. Hasan'a dedi ki:
- Eğer yalan söylersen seni döverim!..
- Söyleyemem
- Pekala,bu kaşağıyı niye kırdın?
Hasan,Dadaruh'un elinde duran alete şaşkın şaşkın baktı. Sonra sarı saçlı başını sarsarak :
- Ben kırmadım,dedi.
- Yalan söyleme, diyorum.
- Ben kırmadım.
-Doğru söyle,darılmayacağım.yalan çok fenadır dedi.
Hasan,inkarda direndi. Babam öfkelendi. Üzerine yürüdü. "Utanmaz yalancı!" diye yüzüne bir tokat indirdi
-Götür bunu eve , sakın bir daha buraya sokma.Hep Pervinle oturursun diye haykırdı.Dadaruh, ağlayan kardeşimi kucağına aldı.Çetin kapısına doğru yürüdü.Artık ağırda hep yalnız oynuyordum.Hasan evde hapsedilmişti.Annem geldikten sonra da affetmedi.Fırsat düştükçe,''O, yanlancı''derdi.Hasan,yediği tokat aklına geldikçe ağlamaya başlar,güç susardı.Zavallı anneciğim iftira atabileceğimi hiç düşünmüyordum.''Aptal Dadaruh atlara ezdirmiş olmalısın?''derdi.
6
-Niçin?
-Babama bir şey söyleyeceğim.
-Ne söyleyeceksin?
-Kaşağıyı ben kırmıştım,onu söyleyeceğim.
-Hangi kaşağıyı?
-Geçen seneki.Hani babamın Hasan'a darıldığı...Lafımı tamamlayamadım.Ağlaya ağlaya Pervin'e anlattım.Şimdi babama söylersem, Hasan da duyacak,seni affedecekyi.
-Yarın söylersin,dedi.
7
-Hayır şimdi diyeceğim.
-Şimdi baban uyuyor,yarın sabah söylersin;Hasan da duyar.Onu öpersen;ağlarsan,seni affeder.
-Pekala!
-Haydi şimdi uyu
-............................
Sabaha kadar gene gözlerimi kapayamadım.Hava henüz ağarırken Pervin'i uyandırdım.Kalktık.Ben içimdeki zehirden azabı boşaltmak için acele ediyordum.Yazık ki,zavallı masum kardeşim o gece ölmüştü.Sofa da çiftlik imamiyle Dadaruh'u ağlarken gördük.Babamın dışarıya çıkmasını bekliyolardı.
TAMER AHMED ÖMER 2019-11-07 13:17:23 anında paylaştı.