Bir varmış bir yokmuş ormanın birinde obur bir horoz varmış bu obur horoz önüne ne çıkarsa yiyormuş .
Bir gün o kadar çok yemiş ki yürüyecek takati ve ötecek hali kalmamış, ibiğini indirmiş, bir kenara çömelmiş
yanından biri geçse de onunla ilgilense diye içinden geçirip duruyormuş. Ormanın içlerinden gülüş ve neşeli
sesler geliyormuş. Son gücüyle ibiğini kaldırmış sesin geldiği yöne doğru ağır ağır sürüklenerek varmış.
Öylece yığılı vermiş olduğu yere kendini bilmez halde kalıvermiş. Gözünü bir açmış ki ne görsün daha önce hiç böyle bir
yer görmemiş beyaz aydınlık bir oda ve ona bakan iki göz tamda ormanda seslerini duyduğu insanlar gibi şaşkın şaşkın
bakıyormuş "ben neredeyim, bana ne oldu, neden buradayım ..."dercesine öttüğünü farketmiş.
Artık ötecek hali olduğunu ve kendini çok daha iyi hissettiğini anlamış. Tam o sırada bulundukları yerde
bir insan daha olduğunu görmüş "bu horoza ne olmuş böyle" diye soruyormuş. Diğer kişi de başlamış anlatmaya
"ne olacak baygın halde getirdiler veterinere acil ameliyat ettik ne görelim hayvancağız ne bulsa yemiş
kağıt, karton ,teneke kutu ,sakız parçaları yemiş ve midesi şişmiş neredeyse ölümüne sebep olacakmış"demiş ve devam etmiş.
"bu horozu ormana pikniğe giden bir kişi getirdi. Ormana ziyarete giden insanlar yerlere bıraktıkları çöpleri ve atıkları toplamadıkları
için böyle bir durum olmuş. Bu da öyle Obur bir horozmuş ki ne bilsin herşeyin yenmeyeceğini..." demiş. Horozu buldukları yere
tekrar götürüp bırakmışlar doğasına. Obur horoz anlamış ki her gördüğünü yememesi gerektiğini yoksa nelere sebep olacağını,
içinden "ben anladım ne yapmam gerektiğini dilerim ki, benim evime ormanıma gelenlerde anlarlar ne kadar zarar verdiklerini.
Başka obur arkadaşlarım da hasta olmazlar diyerek iç geçirmiş..." Yaşam için gereken her yer ormanlar, denizler, nehirler, havamız,
tüm doğa ve tüm canlılar bu hayatın çok önemli parçalarıdır. Bizler doğamıza ve canlılarımıza saygılı davranmalıyız. Bir birimize her
zaman ihtiyacımız var. Yaşamı kolaylaştırmak kurallara uymak zorundayız.